Jak rozmawiać z “narzeczonymi” – kandydatami do małżeństwa; jeżeli są już od dwóch lat w związku cywilnym i mają roczne dziecko – jak to pogodzić z rozmową o czystości przedmałżeńskiej i wstrzemięźliwości?
Pewnie bym zaczął od ucieszenia się, że dojrzeli do zawarcia związku sakramentalnego. Bez względu na to czy dotychczas lekceważyli przykazania mimo, że podawali się za wierzących czy dopiero się nawrócili w tym momencie należy traktować ich jako osoby wierzące (skoro chcą zawrzeć ślub w Kościele). Ze wszystkimi tego konsekwencjami. Trzeba przekazać im stanowczo i jednocześnie z wielką miłością, że jako wierzący powinni powstrzymać się ze współżyciem do czasu zawarcia związku sakramentalnego. Do tego momentu współżycie ich byłoby cudzołóstwem. Nie da się cofnąć przeszłości, lecz można kształtować przyszłość. Nie da się odzyskać dziewictwa lecz zawsze można powrócić do czystości. Dalej pokazałbym jak wielka jest wartość powrotu do postawy czystości zarówno dla nich jak i na świadectwo dla ich dzieci. Powrót do czystości czyni uczciwą spowiedź przedślubną, podnosi rangę sakramentu, jest nauką i zadatkiem na przyszłą wierność małżonkowi, jest w końcu poważnym potraktowaniem Pana Boga i Jego przykazań. Obrazowo mówiąc para, która współżyje w piątek wieczorem, potem w sobotę rano biegnie do spowiedzi, by za kilka godzin udzielić sobie sakramentu małżeństwa tak naprawdę kpi sobie z sakramentalności, Kościoła i Pana Boga w końcu. Czym jest dla nich sakrament. Ile sił będą gotowi włożyć by ratować ich sakramentalne małżeństwo?
Sensowny trud się zawsze opłaca. Wielokrotnie spotykałem się z wdzięcznością par, którym podpowiedziałem wycofanie się z już podjętego współżycia i powrót do czystości przedślubnej. Nawet kilka tygodni czystości do ślubu jest potężną i niezwykle opłacalną inwestycją w małżeństwo. Powrót do czystości jest przede wszystkim czynnym opowiedzeniem się po stronie przykazań bożych (nie cudzołóż). Umożliwia czerpanie z łask sakramentalnych. Przywraca spokój sumienia. Umożliwia rozwój prawdziwej miłości do ślubu. (Grzech jako wykroczenie przeciwko naturze człowieka zawsze niszczy miłość.) Spowoduje, że ich współżycie po ślubie będzie nową jakością, będzie diametralnie różne od wcześniejszego, przeżywanego w lęku i grzechu.